Mijn gevoelige karakter maakt me nu juist sterker
Gevoelig en empathisch
Onzekerheid - vooral over haar uiterlijk. Plotselinge woede-uitbarstingen of juist intens verdriet. Mandy is een echt gevoelsmens, waardoor haar stemming vooral tijdens de puberteit soms ineens kon omslaan. “Ik heb altijd een fijne thuissituatie gehad, maar ik merkte al op jonge leeftijd dat ik anders was en worstelde met mijn gedachten. Ik ben heel gevoelig en empathisch. Ik kon bijvoorbeeld heel emotioneel reageren op dingen waar anderen dat niet deden, zoals bij een film. Mijn omgeving begreep dat vaak niet en ik kreeg er ook wel opmerkingen over, waardoor ik een muurtje om me heen begon te bouwen en alles op mezelf betrok. Zo trok ik steeds meer mijn eigen plan.”
Op haar zeventiende verhuisde Mandy naar Spijkenisse om zelfstandig te wonen en stage te lopen bij een jongerencentrum. Maar in plaats van te genieten van de vrijheid en het avontuur, waar ze op hoopte, werd het een moeilijke periode. “Ik dacht dat zelfstandig wonen me zou helpen, maar ik miste de structuur en steun van thuis. Ik zat vaak alleen op de bank, miste mijn ouders en voelde me verloren.”
“Ik dacht dat ik er niet meer toe deed”
De onzekerheden waar ze al mee worstelde, werden erger. De muur die ze voor zichzelf gebouwd had, trok ze nog verder op en Mandy begon zich steeds meer te isoleren. “Ik wilde niet meer naar buiten, dacht dat ik er niet toe deed,” zegt ze. In deze periode had ze veel last van stemmingswisselingen en voelde ze zich voortdurend overprikkeld. “Het was alsof er een stemmetje in mijn hoofd zat dat zei dat ik niet goed genoeg was. En dat stemmetje werd steeds sterker.”
Een lastige periode waarin ze zichzelf niet meer herkende. Toen ook haar relatie uitging, werd het te veel. “Ik belde mijn moeder op en zei dat ik naar huis wilde komen. Ik had gedachten over mezelf iets aandoen. Dat was het moment dat ik besefte dat ik echt hulp nodig had.”
Terug in oude patronen
Mandy ging weer bij haar ouders wonen en probeerde haar leven weer op te pakken. “Ik merkte ik dat niet mijn omgeving het probleem was, maar het echt in mij zat”, vertelt ze. Ze ging aan de slag om haar mentale gezondheid te verbeteren. Ze probeerde therapie, maar had geen klik met de psycholoog en stopte daarmee. Toch lukte het haar met de hulp van familie en vrienden zich weer wat beter te voelen.
Maar dat ging met vallen en opstaan, want na een tijd viel ze weer terug in oude patronen. “Ik ging weer een relatie aan die niet goed voor me was. Ik isoleerde mezelf opnieuw en de spanningen met mijn ouders liepen op,” zegt ze. “Zodra mijn emoties hoog opliepen, werd dat stemmetje weer harder en dacht ik dat ik er een einde aan moest maken. Gelukkig heb ik die stap nooit gezet, want daar zou ik nu ontzettend veel spijt van hebben.”
Langzaam leerde ze zichzelf op de eerste plaats te zetten en te stoppen met het zoeken naar afleiding in anderen. “Alleen zo kon ik weer vooruit.”
Zwaar ongeluk
Tot plotseling haar wereld op z’n kop stond: Mandy kreeg een zwaar ongeluk, waarbij ze een stuk van haar kuit verloor en een tijd in een rolstoel zat. In een klap was ze voor alles afhankelijk van haar omgeving. Tegelijkertijd bracht het haar ook inzicht. “Het ongeluk had heel anders kunnen aflopen en dan was ik er niet meer geweest. Ik beloofde aan mezelf: ‘ik ga nooit meer zeggen dat ik dood wil. Vanaf nu ga ik het anders doen’.”`
En dat deed ze. Ze kreeg een fijne relatie waarin er wederzijds respect was en de therapie die ze kreeg om het trauma van haar ongeluk te verwerken, hielp haar ook om te werken aan haar zelfbeeld. Mandy leerde haar gevoelige karakter om te zetten in haar kracht. “Ik merkte steeds vaker dat ik energie kreeg van het helpen van anderen. Mijn eigen ervaring gaf me kracht om jongeren te ondersteunen die ook worstelen met hun mentale gezondheid. Nu merk ik juist dat mijn empathie iets heel moois is, want jongeren hebben echt het gevoel dat ik naar ze luister.”
Het wordt écht beter
Nu werkt ze als jongerenwerker en hoopt ze anderen te inspireren. “Ik heb me vaak schuldig gevoeld, maar ik weet nu dat het niet mijn schuld is. Het belangrijkste was dat ik leerde accepteren dat het oké is om je niet altijd goed te voelen. Dat stemmetje in mijn hoofd dat zei dat ik niet goed genoeg was, zal er altijd zijn, maar ik heb geleerd om daar beter mee om te gaan. Het maakt me niet minder als persoon. Mentale gezondheid is een lange reis, maar laat het je niet demotiveren. Ik had nooit gedacht dat ik zou zeggen dat het echt beter wordt, maar dat doet het. Het is een proces van vallen en opstaan, maar elke stap vooruit is er een. Geef niet op, ook niet als het even tegenzit.”
Tips van Mandy voor jongeren die depressieve gevoelens hebben
- Zoek hulp: Het is soms moeilijk om hulp te vragen, maar het kan een groot verschil maken. Dat hoeft niet altijd een psycholoog te zijn, dat kan ook bij familie of vrienden. Of kijk eens naar jongerenwerkers in je omgeving.
- Zoek afleiding: Wanneer dat vervelende stemmetje weer opkomt, sluit je dan even af van de wereld. Zoek afleiding in gamen of luister naar muziek. Voor Mandy helpt ook animé: Japanse tekenkunst waarin mentale gezondheid een grote rol speelt.
- Blijf bewegen: Sporten en krachttraining kunnen helpen om uit je hoofd te komen. Zoek een activiteit die je leuk vindt en doe het op je eigen tempo.
- Accepteer jezelf: Het is oké om te voelen wat je voelt. Je hoeft je niet schuldig te voelen over je gedachten of emoties. Het is een deel van jou.
Advies voor ouders
- Luister zonder oordeel: Probeer echt te luisteren naar wat je kind zegt, ook al begrijp je het niet meteen.
- Steun zonder te pushen: Bied steun aan zonder je kind te dwingen om dingen te doen die het niet aankan. Kleine vormen van contact kunnen al heel waardevol zijn.
- Wees open over hulp zoeken: Als ouder hoef je het niet alleen te doen. Zoek samen met je kind naar hulp als dat nodig is.
Wat zijn depressieve gevoelens?
- Volgens onderzoek krijgt 1 op de 5 jongeren op een bepaald moment in hun tienerjaren depressieve klachten.
- Bij jongeren uiten deze zich vaker in prikkelbaarheid, boosheid en gedragsveranderingen zoals slechtere schoolprestaties, terwijl volwassenen eerder somberheid, lusteloosheid en terugtrekking vertonen.
- Het kan zich ook uiten in lichamelijke klachten, zoals hoofdpijn, buikpijn of problemen met slapen.
- Depressieve gevoelens ontstaan vaak door een combinatie van factoren, zoals stress, moeilijke gebeurtenissen of een gevoel van eenzaamheid.
- Er zijn geen simpele oplossingen, maar praten over je gevoelens en steun zoeken is heel belangrijk.
- Een psycholoog, huisarts of vertrouwenspersoon kan je helpen, maar ook jongerenwerkers of vrienden kunnen een luisterend oor bieden.
- Het is belangrijk om niet te wachten met het zoeken van hulp; hoe eerder je over je gevoelens praat, hoe beter.
